بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت چیست؟

بروز عفونت یکی از مشکلاتی است که بعد از جایگذاری ایمپلنت و حتی با وجود مراقبت‌های لازم، گریبان‌گیر برخی از افراد می‌شود. این عفونت‌ها معمولا به دلیل تجمع و رشد باکتری‌های مضر در دهان ایجاد می‌شوند. ممکن است عفونت تا جایی پیش برود، که پزشک مجبور به خارج کردن پایه و تاج ایمپلنت بشود یا این باکتری‌ها به استخوان فک آسیب وارد کنند.

بدیهی است که این مسئله، زحمات و هزینه‌های زیادی را به دنبال دارد و به همین دلیل باید از پیشرفت چنین عفونتی جلوگیری شود. معمولا دندانپزشکان برای درمان عفونت بعد از ایمپلنت، بسته به شرایط فرد، از آنتی بیوتیک مناسب استفاده می‌کنند؛ اما بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت کدام است؟

انتخاب نوع و دوز آنتی بیوتیک مناسب برای درمان عفونت ایمپلنت باید طبق نظر پزشک صورت بگیرد و مدت زمان ایمپلنت بعد از کشیدن دندان را پزشک مشخص می کند. با این حال برخی از این داروها به شکل روتین مورد استفاده قرار می‌گیرند و اثربخشی بیشتری دارند. بهتر است که پیش از آغاز پلن درمانی، با این آنتی بیوتیک‌ها آشنا شوید و شرایط استفاده از هر یک را بشناسید. به همین دلیل در ادامه قصد داریم نکاتی را در مورد انتخاب بهترین دارو برای عفونت ایمپلنت دندانی شرح دهیم.

عفونت ایمپلنت چیست؟

همان‌طور که گفته شد، رشد و تکثیر باکتری‌های مضر در اطراف ایمپلنت می‌تواند منجر به عفونت شود. معمولا این عفونت به سرعت گسترش پیدا می‌کند و در صورت عدم اقدام فوری، به استخوان فک و سایر بافت‌های صورت آسیب وارد می‌کند. علائم اصلی و اساسی عفونت ایمپلنت شامل تورم و قرمزی لثه، احساس درد و ناراحتی، ترشحات چرکی، بوی بد دهان، تغییر در روند جویدن غذا و سست شدن ایمپلنت می‌شود.

شایع‌ترین علائم بروز عفونت ایمپلنت دندان شامل عدم رعایت بهداشت، دهیدراته بودن دهان و مشکلات جراحی می‌شود. از سوی دیگر وجود بیماری‌های سیستمیک مثل دیابت می‌تواند شانس ابتلا به عفونت بعد از ایمپلنت را تا حد چشمگیری افزایش دهد.

چرا انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان عفونت ایمپلنت ضروری است؟

داروهای آنتی بیوتیک موثرترین داروها برای از بین بردن باکتری‌های مضر و بهبود عفونت ایمپلنت دندان هستند. این داروها به عنوان خط اول درمان عفونت‌های پس از جایگذاری ایمپلنت شناخته می‌شوند و می‌توانند از درمان‌های تهاجمی مثل تخلیه عفونت جلوگیری کنند.

یک نکته مهم در خصوص استفاده از داروهای آنتی بیوتیکی برای ایمپلنت، استفاده صحیح و به موقع داروها است. چرا که اثربخشی این داروها، به نحوه استفاده از آن‌ها بستگی دارد. برای مثال برخی از داروهای آنتی بیوتیک باید پس از غذا و با آب فراوان میل شوند.

در نتیجه میزان جذب آن‌ها افزایش پیدا می‌کند و اثربخشی بهتری از خود نشان می‌دهند. به همین دلیل ضروری است که از دندانپزشک خود شیوه مصرف داروها و شرایط استفاده از آن‌ها را به خوبی بپرسید تا بهترین نتیجه را دریافت کنید.

بهترین آنتی بیوتیک‌ها برای عفونت ایمپلنت

طیف وسیعی از داروهای آنتی بیوتیکی در درمان عفونت ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرند. هر یک از این آنتی بیوتیک‌ها ویژگی‌ها منحصر به فرد خود را دارند و باید به شیوه متفاوتی مصرف شوند. همچنین دوز مصرفی آنتی بیوتیک‌های مختلف با یکدیگر تفاوت دارد. در ادامه برخی از رایج‌ترین موارد در لیست بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت را معرفی می‌کنیم.

آموکسی‌سیلین و کلاوولانات

یکی از رایج‌ترین ترکیباتی که در درمان عفونت ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرد، آموکسی‌سیلین و کلاونیک اسید (Amoxicillin and Clavulanic Acid)  است. این ترکیب آنتی بیوتیکی وسیع‌الطیف می‌تواند بسیاری از باکتری‌های موثر در بروز عفونت را از بین می‌برد. این ترکیب به عنوان خط اول درمان آنتی بیوتیکی ایمپلنت دندان شناخته می‌شود؛ زیرا اثر بخشی خوبی بر روی دیواره باکتری‌ها و از بین بردن آن‌ها دارد.

معمولا این دارو به شکل قرص کوآموکسی کلاو (Co-amoxiclav) با دوز ۶۲۵ میلی‌گرم در اختیار بیماران قرار داده می‌شود. برای کاهش عوارض گوارشی بهتر است این دارو را بعد از خوردن غذا و با آب فراوان میل کنید.

مترونیدازول

مترونیدازول (Metronidazole) یک آنتی بیوتیک قوی است که در درمان بسیاری از بیماری‌ها مانند عفونت دندان و محل ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آنتی بیوتیک معمولا در درمان عفونت‌های شدید ناشی از باکتری‌های هوازی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این دارو در مواقعی به کار گرفته می‌شود که سایر گزینه‌ها، اثربخشی خوبی نداشته باشند.

در بسیاری از موارد، دندانپزشک این دارو را در ترکیب با آموکسی‌سیلین تجویز می‌کند تا نتیجه بهتری دریافت شود. به طور معمول این دارو با دوز ۵۰۰ میلی‌گرم و هر ۸ ساعت تجویز می‌شود. بهترین روش برای استفاده از این دارو، مصرف آن همراه با غذا و با آب فراوان است.

کلیندامایسین

کلیندامایسین (Clindamycin) به عنوان آنتی بیوتیکی از شاخه لینکوزامیدها،در درمان باکتری‌هایی به کار می‌رود که در برابر پنی سیلین مقاوم هستند. این دارو در درمان عفونت ناشی از باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی در بیمارانی که به پنی‌سیلین حساسیت دارند نیز کاربرد دارد. با توجه به عوارض گوارشی زیاد این دارو، بهتر است آن را همراه با غذا و آب فراوان میل کنید.

آزیترومایسین

 آنتی بیوتیک‌ دیگری که با داشتن ساختار ماکرولیدی، اثربخشی خوبی در از بین بردن باکتری‌ها دارد، آزیترومایسین (Azithromycin) است. این دارو نقش سریع و موثری در درمان انواع باکتری، قارچ‌ها و به طور کلی عفونت لثه دارد. به همین دلیل است که در درمان‌های اورژانسی، از این دارو بهره گرفته می‌شود. بسته به دستور پزشک می‌توانید این دارو را با دو دوز ۲۵۰ یا ۵۰۰ میلی‌گرمی، همراه با غذا مصرف کنید.

تتراسایکلین

خانواده آنتی بیوتیکی تتراسایکلین، اثربخشی خوبی بر روی از بین بردن عفونت دندان ایمپلنت از خود نشان می‌دهند. از مهم‌ترین این داروها می‌توان به داکسی‌سایکلین (Doxycycline) اشاره کرد که به شکل گسترده برای درمان عفونت‌ها و التهاب لثه به کار گرفته می‌شود. این دارو با دوز ۱۰۰ میلی‌گرم تجویز می‌شود و بهترین روش استفاده آن یک تا دو ساعت بعد از غذا و با آب فراوان است.

انتخاب آنتی بیوتیک مناسب بر اساس شرایط بیمار

سوال بسیاری از افراد این است که آیا می‌توان هر نوع آنتی بیوتیکی را برای درمان عفونت ایمپلنت به کار گرفت؟ پاسخ این سوال منفی است؛ چرا که جهت انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ایمپلنت باید شرایط و وضعیت هر فرد به شکل جداگانه مد نظر قرار بگیرد. در انتخاب آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ایمپلنت معمولا موارد زیر در نظر گرفته می‌شوند:

• نوع باکتری: با استفاده از تکنیک‌های آزمایشگاهی مخصوص کشت باکتری، می‌توان نوع باکتری را در نظر گرفته و بر اساس آن داروی عفونت ایمپلنت موثر را تجویز کرد.
• ویژگی‌های بیمار: سن بیمار، وضعیت بهداشتی و بیماری‌های زمینه‌ای او بر روی انتخاب نوع آنتی بیوتیک تاثیرگذار هستند.
• مقاومت آنتی بیوتیکی: امروزه بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها، اثربخشی لازم را بر باکتری‌های ایجادکننده عفونت ندارند. به همین دلیل دندانپزشک باید دارویی را انتخاب کنید که باکتری عامل عفونت، نسبت به آن مقاوم نباشد.
• شدت عفونت: بسته به شدت میزان عفونت، دندانپزشک آنتی بیوتیکی را انتخاب می‌کند که قدرت از بین بردن باکتری‌ها را داشته باشد.
• عوارض جانبی دارو: همه داروهای ضد باکتری شیمیایی دارای عوارض جانبی هستند و نمی‌توان آنتی بیوتیک‌ها را از این مسئله مستثنی دانست. پزشک متخصص ایمپلنت باید دارویی را انتخاب کند که کمترین عوارض جانبی را دارد و نسبت به همه عوارض احتمالی به بیمار هشدار بدهد.
• تداخلات دارویی: برخی از آنتی بیوتیک‌ها با سایر داروهای مصرفی بیمار تداخل دارند. به همین دلیل دندانپزشک باید آنتی بیوتیک مناسب را با توجه به سایر داروهای بیمار انتخاب کنید.
• حساسیت به داروی ضد عفونی ایمپلنت: در انتخاب آنتی بیوتیک مناسب باید حساسیت‌های بیمار در نظر گرفته شود.

شما می توانید دندانپزشک خوب در تهران و بهترین دندانپزشک کرج در طبیبی نو پیدا کنید.

پیشگیری از عفونت ایمپلنت

با وجود اینکه آنتی بیوتیک‌ها روش درمانی مناسب برای از بین بردن عفونت پس از ایمپلنت هستند، بهتر است از ابتدا جلوی ایجاد عفونت را بگیرید. دستوراتی که پزشک پس از انجام ایمپلنت در اختیار شما قرار می‌دهد، تاثیر چشمگیری در جلوگیری از ایجاد عفونت دارد. در ادامه چند مورد از موثرترین راهکارهای پیشگیری از عفونت ایمپلنت را شرح می دهیم.

رعایت بهداشت دهان و دندان

پس از جایگذاری ایمپلنت، باید روتین بهداشت دهان و دندان اجرایی شود. شما باید به شکل روزانه از مسواک و نخ دندان برای از بین بردن ذرات غذایی جامانده بین دندان‌ها استفاده کنید. چرا که باقی ماندن این مواد، شرایط لازم برای رشد و تکثیر باکتری‌های مضر را فراهم می‌کند.

استفاده از دهان‌شویه‌های مخصوص

معمولا پزشکان توصیه می‌کنند که پس از انجام ایمپلنت از نوعی دهان‌شویه مخصوص برای ضد عفونی‌ کردن دهان استفاده کنید. ترکیبات موجود در این دهان‌شویه‌ها می‌تواند فضا را برای رشد و تکثیر باکتری‌های مضر، نامساعد کند و همین امر از بروز عفونت جلوگیری می‌کند.

مصرف آنتی بیوتیک‌های پیشگیرانه در صورت نیاز

معمولا دندانپزشکان برای پیشگیری از بروز عفونت بعد از ایمپلنت، رژیم پروفیلاکسی یا پیشگیرانه آنتی بیوتیکی را در نظر می‌گیرند. این روش به عنوان یک خط دفاعی قوی برای جلوگیری از رشد باکتری‌ها در محل ایمپلنت شناخته می‌شود. انتخاب نوع دارو، دوز و دستور مصرف آن توسط پزشک صورت می‌گیرد و برای هر شخصی متفاوت است.

مراجعه به دندانپزشک برای بررسی سلامت ایمپلنت

جایگذاری نهایی ایمپلنت، پایان ارتباط شما با دندانپزشکی نیست! بلکه باید به شکل دوره‌ای و در فواصل مشخص، به پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت ایمپلنت و لثه‌های شما را ارزیابی کند. بنابراین نباید ویزیت بعد از ایمپلنت را فراموش کنید، این موارد را باید قبل از قالب گیری ایمپلنت دندان انجام دهید.

درمان‌های اضافی به‌جز آنتی بیوتیک‌ها

شاید این سوال در ذهن شما هم به وجود آمده باشد که در صورت عدم پاسخ‌دهی درمان‌های آنتی بیوتیکی، دندانپزشک چه رویکردی را در نظر می‌گیرد. اولین گام برای مقابله با عفونت مقاوم ایمپلنت، استفاده از آنتی بیوتیک‌های قوی‌تر است. در صورت عدم پاسخ‌دهی مجدد، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

• پاکسازی فیزیکی ایمپلنت: این پاکسازی که با نام دبریدمان زیرمخاطی نیز شناخته می‌شود، با استفاده از کورت فیبر کربن یا دستگاه اولتراسونیک صورت می‌گیرد. در این روش به کمک امواج فرکانس بالا و ابزارهای ظریف جرم‌گیری، اطراف ایمپلنت تمیز می‌شود.
• دبریدمان فلپ باز: اگر عفونت به دلیل اختلال در جراحی شکل گرفته باشد، جراح باید فلپ را باز کرده و با استفاده از ضدعفونی‌کننده‌های فیزیکی، اطراف ایمپلنت را پاکسازی کند. این روش ریسک بالایی دارد و به عنوان دشمن عفونت شناخته می‌شود.
• برداشتن ایمپلنت: در صورتی که عفونت شدید ایمپلنت، سبب از بین رفتن استخوان فک و پس زدن ایمپلنت شده باشد، باید آن را خارج کرد. معمولا بعد از پیوند استخوان، چندین ماه زمان می‌برد که بتوان کاشت مجدد دندان را انجام داد.

عوارض جانبی استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در درمان عفونت ایمپلنت

نکته مهمی که باید در استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در نظر بگیرید، عوارض جانبی این دسته از داروها است. اکثر آنتی بیوتیک‌ها تاثیر چشمگیری بر سیستم گوارشی می‌گذارند و سبب بروز علائمی مثل تهوع، استفراغ و اسهال می‌شوند. به همین دلیل توصیه می‌شود که اکثر این داروها با معده پر و آب فراوان مصرف شوند تا عوارض گوارشی آن‌ها به حداقل برسد.

از سوی دیگر امکان بروز حساسیت به دنبال مصرف آنتی بیوتیک‌ها وجود دارد. در صورتی که پس از مصرف داروها، علائمی مثل تنگی نفس، سرگیجه شدید، کهیر و خارش پوست را تجربه کردید، دوز بعدی دارو را قطع کرده و به پزشک مراجعه کنید. حتما علائم حساسیت به دارو را جدی بگیرید، چرا که برخی از این حساسیت‌ها می‌توانند جان شما را تهدید کنند.

بر اساس سایت معتبر Pizarro “مهم است که تاریخچه پزشکی خود را با جراح دهان، پریودنتیست یا سایر متخصصان دندانپزشکی که ایمپلنت را قرار می‌دهند، در میان بگذارید. این باید شامل هرگونه شرایط پزشکی، هر دارویی که مصرف می‌کنید، داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل ها باشد. جراح ایمپلنت شما نه تنها مورد شما را به صورت جداگانه بر اساس معیارهای ذکر شده، بلکه بر اساس تجربه و ترجیحات بالینی ارزشمند خود ارزیابی می‌کند. سپس می‌توانید تصمیم آگاهانه ای در مورد اینکه آیا آنتی بیوتیک‌ها انتخاب خوبی برای بهبود و موفقیت ایمپلنت دندانی جدید شما هستند یا خیر، بگیرید.”

نتیجه‌گیری

روش‌های مختلفی برای درمان عفونت ایمپلنت وجود دارد و در میان آن‌ها، آنتی بیوتیک تراپی در خط اول قرار دارد. مهم‌ترین نکته در درمان موثر، انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت است؛ چرا که عدم درمان به موقع می‌تواند مشکلاتی مثل گسترش عفونت و از بین بردن استخوان فک را به دنبال داشته باشد.

توصیه می‌کنیم که پس از انجام ایمپلنت، مشاوره‌های دوره‌ای خود با بهترین دکتر دندانپزشک را جدی بگیرید. در صورت بروز هرگونه تورم، التهاب شدید و ترشحات چرکی از محل ایمپلنت، به شکل اورژانسی نوبت مشاوره  با پزشک دریافت کنید.